Απαντήσεις Β1 και Β2 ( Νέα Ελληνικά )

 Β1.

Ο ποιητής Μπέρτολτ Μπρέχτ εξωτερικεύει διάφορα θέματα. Αρχικά, κάνει αναφορά στο πρόβλημα της φτώχειας, που καθιστά αρκετούς ανθρώπους άστεγους. Αυτοί δυστυχώς ζουν στους δρόμους και δεν έχουν καταφύγιο, («Στέκει ένας … για τη νύχτα»).

 Επιπροσθέτως γίνεται μνεία για το θέμα της

κοινωνικής προσφοράς και της αλληλεγγύης προς τους ανθρώπους που βιώνουν συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης. («Στέκει ένας άντρας κάθε βράδυ τους μήνες του χειμώνα … 

Κάνοντας εκκλήσεις στους διαβάτες»).

Εν κατακλείδι, θίγει το ζήτημα των κοινωνικών

ανισοτήτων, που ταλανίζει τις σύγχρονες κοινωνίες καθώς οι οικονομικά ισχυροί

 καταπιέζουν συχνά τους αδύναμους. Στο πλαίσιο αυτό σημειώνεται πως, για να

αλλάξει αυτή η μάστιγα κοινωνικών διακρίσεων, χρειάζεται ευαισθητοποίηση («Μα ο κόσμος έτσι δε θ’ αλλάξει / ∆ε θα

καλυτερέψουνε ανάμεσα στους ανθρώπους οι σχέσεις / 

∆ε συντομεύει έτσι η εποχή της εκμετάλλευσης»)

Β2.

 α) 

Μεταφορά: 

«∆ε συντομεύει έτσι η εποχή της εκμετάλλευσης», 

Εικόνα: 

«Στη γωνιά της 26ης Οδού και του Μπροντγουαίη 

Στέκει ένας άντρας κάθε βράδυ τους μήνες του χειμώνα» 

Επανάληψη: 

∆ε θα καλυτερέψουνε ανάμεσα στους ανθρώπους οι σχέσεις 

∆ε συντομεύει έτσι η εποχή της εκμετάλλευσης

β) Στο ποίημα του Μπέρτολτ Μπρέχτ εναλλάσσονται το α’, το β’ και το γ’ ενικό πρόσωπο. 

Το πρώτο ενικό πρόσωπο εντοπίζεται στο ρήμα «ακούω». Χρησιμοποιείται, για να εκφράσει προσωπική εμπειρία και εξομολογητική διάθεση, αφού μέσω της χρήσης του το ποιητικό υποκείμενο προβαίνει στην κατάθεση προσωπικής μαρτυρίας. Έτσι, προσδίδει στον λόγου υποκειμενική χροιά, αφού όσα αναφέρονται στη συνέχεια του ποιήματος είναι γεγονότα και στοιχεία που έχουν υποπέσει στην προσωπική αντίληψη του ποιητικού υποκειμένου. 

Το δεύτερο ενικό πρόσωπο εντοπίζεται στα ρήματα «φυλάγεις», «διαβάσεις», «μην

κλείσεις». Το πρόσωπο αυτό χρησιμοποιείται, για να επιχειρηθεί συναισθηματική προσέγγιση του δέκτη, που, κατά το ποιητικό υποκείμενο, οφείλει και μπορεί να συμβάλλει στη βελτίωση της ζωής των αστέγων που ζουν στη Νέα Υόρκη. Προσδίδει στον λόγο οικειότητα, αμεσότητα και ζωντάνια, αφού η χρήση του καθιστά το ύφος διαλογικό. 

Το τρίτο ενικό πρόσωπο χρησιμοποιείται στα ρήματα «στέκει», «δε θ’ αλλάξει», «δε

συντομεύει». Με το πρόσωπο αυτό εκφράζεται αντικειμενική και απρόσωπη στάση και το ύφος καθίσταται επίσημο και αυστηρό. Στο συγκεκριμένο ποίημα με τη χρήση του τρίτου προσώπου επιχειρείται να προβληθεί η δραματική κατάσταση των αστέγων ως καθολικά αποδεκτή αλήθεια. 

Επιμέλεια: Α.Βαρνακιώτης