ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΑΓΝΩΣΤΟ 2017

                                          ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

                                                     Α  Π  Α  Ν  Τ  Η  Σ  Ε  Ι  Σ

Γ1.

 Γιατί όταν ο λόγος στερηθεί και την προσωπική γοητεία του ομιλητού και τη φωνή του και τις ρητορικές αποχρώσεις, μαζί μ᾽ αυτά και την επικαιρότητα και την ανάγκη γρήγορα να γίνει η πράξις, και δεν υπάρχει τίποτε που να υποστηρίζει  και να συμπείθει· όταν απ᾽ όλ᾽ αυτά ο λόγος είναι έρημος και γυμνός,  και τον διαβάζει κάποιος χωρίς πειστικότητα και χωρίς κανένα χρωματισμό, ακριβώς σα να κάνει απαρίθμηση -εύλογα, νομίζω, φαίνεται ασήμαντος σε όσους τον ακούνε. Όλ᾽ αυτά βέβαια θα μπορούσαν να βλάψουν και να κάνουν  να φαίνεται χειρότερος ο λόγος  που σου παρουσιάζω τώρα. 

Γ2.α.

          ἀναγιγνώσκῃ:                           ἀνάγνωθι

         ἀπαριθμῶν:                             ἀπαριθμοῖεν

        τοῖς ἀκούουσιν:                        ἀκούσεσθαι

               μάλιστ΄:                                   μάλα

           φαίνεσθαι:                               φανῆτε

Γ2.β. 

 «  τῶν    μὲν     προειρημένων        ἁπάντων         ἔρημος      γένηται»

 < τοῦ             μὲν              προειρημένου               ἅπαντος               ἔρημοι            γένωνται.   >

Γ3.α 

τῶν μεταβολῶν: αντικείμενο του ρήματος ἀποστερηθῇ

τῶν προειρημένων: επιθετική μετοχή ως ετερόπτωτος ονοματικός προσδιορισμός στο ἔρημος σε θέση γενικής αντικειμενικής

 γυμνός: κατηγορούμενο στο υποκείμενο του ρήματος «λόγος» μέσω του συνδετικού ρήματος γένηται

 εἰκότως: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο ρήμα δοκεῖ

 τοῖς ἀκούουσιν: επιθετική μετοχή ως δοτική προσωπική του κρίνοντος προσώπου στο ρήμα δοκεῖ

Γ3.β.

«Ἅπερ καὶ τὸν [...] ἐπιδεικνύμενον μάλιστ’ ἂν βλάψειε καὶ φαυλότερον φαίνεσθαι ποιήσειεν»

 «Ἅπερ καὶ τὸν νῦν ἐπιδεικνύμενον μάλιστ΄ ἂν βλάψειε»: κύρια πρόταση κρίσεως, καταφατική, επαυξημένη. Η αναφορική αντωνυμία «ἅπερ» έχει θέση δεικτικής, εφόσον προηγείται ισχυρό σημείο στίξης και στην ίδια περίοδο δεν υπάρχει άλλη κύρια πρόταση (παρά μόνο η επόμενη με την οποία συνδέεται συμπλεκτικά).

 Ἅπερ: υποκείμενο του ρήματος ἂν βλάψειε (αττική σύνταξη)

 τὸν ἐπιδεικνύμενον: επιθετική μετοχή ως αντικείμενο του ρήματος ἂν βλάψειε.

φαυλότερον: κατηγορούμενο στην επιθετική μετοχή «τὸν ἐπιδεικνύμενον» μέσω του ρηματικού τύπου φαίνεσθαι

 φαίνεσθαι: τελικό απαρέμφατο ως έμμεσο αντικείμενο του ρήματος (ἂν) ποιήσειεν (ετεροπροσωπία).